Πιθανόν να μην το έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί στη
κυβέρνηση, αλλά τα ισοδύναμα που αναζητά ως προς τα ενεργειακά προαπαιτούμενα του Μνημονίου δεν βρίσκονται εύκολα, και μπροστά της έχει πραγματικά αδιέξοδα να αντιμετωπίσει.
Αδιέξοδα που σχετίζονται με την αναζήτηση υβριδικών λύσεων όπως η μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ αλλά χωρίς να πουλήσει μονάδες και χωρίς να "μικρύνει", και η επίτευξη ανταγωνιστικών συνθηκών λειτουργίας των δικτύων μακριά από τη ΔΕΗ, αλλά χωρίς να ιδιωτικοποιήσει τον.. ΑΔΜΗΕ.
Όπως
όμως όλα τα εναλλακτικά ισοδύναμα, έτσι και τα ενεργειακά που αναζητά η
κυβέρνηση, προκειμένου να έχουν το αποτέλεσμα για το οποίο έχουμε
δεσμευθεί απέναντι στους θεσμούς, θα πρέπει να “συγκρουσθούν” με τον σκληρό πυρήνα
των όσων έχει δεσμευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους ψηφοφόρους του. Αυτός
στη προκειμένη περίπτωση είναι ο δημόσιος χαρακτήρας του ομίλου της ΔΕΗ
και η διατήρηση μιας "ισχυρής" ΔΕΗ, θέμα στο οποίο αναφέρεται σχεδόν
καθημερινά ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης.
Τι
κάνει λοιπόν το υπουργείο μπροστά σ’ αυτά τα αδιέξοδα; Όλα δείχνουν ότι
ακολουθεί την κλασσική μέθοδο του “κερδίζουμε χρόνο”. Που σημαίνει πως η
ελληνική πλευρά ετοιμάζεται να υποβάλει στην Κομισιόν ένα σχέδιο για το ΝΟΜΕ,
και μια πρόταση για τον ΑΔΜΗΕ, ακόμη και αν δε φαίνονται ρεαλιστικά, με
μια και μόνο προσδοκία. Να μετρήσει τις αντοχές των δανειστών και
κυρίως της Κομισιόν (μέχρι που είναι διατεθειμένη να τραβήξει το
σχοινί), αλλά και να "συμψηφίσει" τα ενεργειακά θέματα μέσα στο ευρύτερο
πλαίσιο της πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Τι
θα γίνει όμως εαν οι δανειστές δείξουν σκληρή στάση και εξαρτάται από
τα ενεργειακά θέματα η συνέχιση του δανειακού προγράμματος της χώρας;
Ιδού το μεγάλο ερώτημα για το οποίο φαίνεται ότι στην οδό Μεσογείων δεν
διαθέτουν απάντηση.
Οι μεσοβέζικες λύσεις σπανίως περπατούν. Πάρτε για παράδειγμα τις δημοπρασίες τύπου ΝΟΜΕ. Κάθε ημέρα που περνά γίνεται σαφές σε όλο και περισσότερους ότι η ΔΕΗ είναι αδιαπραγμάτευτη ως προς τη τιμή εκκίνησης των δημοπρασιών,
επιμένοντας αυτή να καλύπτει πλήρως το κόστος που εμφανίζεται στα
βιβλία της. Προφανές είναι πως με μια τιμή εκκίνησης γύρω στα 59 ευρώ/μεγαβατώρα, ουδείς θα προσέλθει στη πρώτη δημοπρασία.
Γνωρίζουν
δηλαδή οι πάντες εκ των προτέρων τον κίνδυνο οι δημοπρασίες να
οδηγηθούν σε ναυάγιο, αλλά παρ’ όλα αυτά η ελληνική πλευρά προκειμένου
να φανεί συνεπής προς τη μνημονιακή υποχρέωση και να κερδίσει χρόνο, ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα παρόμοιο σχέδιο στις Βρυξέλλες.
Τι
θα συμβεί αν όπως γράφει το Μνημόνιο, της ζητηθεί να ληφθούν άλλα
διαθρωτικά μέτρα πέραν των ΝΟΜΕ, προκειμένου να μειωθεί το μερίδιο της
ΔΕΗ; Παρά τις διαρροές περί πώλησης σταθμών και συμπράξεων ΔΕΗ με ιδιώτες
σε υφιστάμενες μονάδες, σε αυτή τη φάση κανείς στο υπουργείο ΠΕΝ και
στη κυβέρνηση δεν έχει κάποιο Plan B. Η μόνιμη επωδός από το περιβάλλον
του υπουργού είναι "εμείς οφείλουμε να παρουσιάσουμε ένα σχέδιο. Αν δεν
περπατήσει, αυτό δεν οφείλεται σε εμάς".
Τα πάγια παραμένουν στη ΔΕΗ
Παρόμοια είναι η εικόνα και με το άλλο αγκάθι που λέγεται ΑΔΜΗΕ.
Μπορεί το μνημόνιο να μας δίνει δυνατότητα να παρουσιάσουμε ένα
εναλλακτικό ισοδύναμο έναντι της πώλησης του ΑΔΜΗΕ, αλλά αυτό το σχέδιο
προϋποθέτει τον ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του από τη ΔΕΗ.
Το ελληνικό ωστόσο ισοδύναμο που έχει δει το φως της δημοσιότητας δεν
προβλέπει πλήρη διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ, παρά μόνο μερικό. Διότι τα πάγιά
του παραμένουν στη ΔΕΗ και ενσωματώνονται σε αυτή.
Τι
θα συμβεί αν για παράδειγμα οι κοινοτικοί απορρίψουν το ελληνικό
σχέδιο, και επιμείνουν σε ιδιωτικοποίησή του; Την ερώτηση υπέβαλε
πρόσφατα στον υπουργό Πάνο Σκουρλέτη στέλεχος από το χώρο της ενέργειας,
για να εισπράξει την απάντηση πως "τότε θα έχουμε πρόβλημα".
Το θέμα με λίγα λόγια είναι ότι όλα τα ενεργειακά αποτελούν σήμερα ένα κουβάρι. Η μία του άκρη ξεκινάει από τη "μητέρα" των μνημονιακών υποχρεώσεων που είναι να απεμπολήσει άμεσα η ΔΕΗ το 25%
του μεριδίου της και μέχρι το 2020 το 50%, και η άλλη του άκρη αφορά τη
ρητή δέσμευση να πάμε σε ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ.
Προς
το παρόν η ελληνική πλευρά με τη στάση της μοιάζει να προσπαθεί να
μπερδέψει και άλλο το κουβάρι παρά να το ξετυλίξει, αφού είναι σαφές ότι
παίζει με το χρόνο (όπως είχαν κάνει κι άλλες κυβερνήσεις στο
παρελθόν).
Στη
Κομισιόν αποφεύγουν να πάρουν θέση. Ούτως ή άλλως μας έχουν δώσει μια
άτυπη παράταση μερικών εβδομάδων, ενόψει και της πρώτης αξιολόγησης το Νοέμβριο.
Παρακολουθούν ωστόσο από κοντά τις εξελίξεις, και ενημερώνονται
καθημερινά για όσα γράφονται περί της ενέργειας στα ελληνικά μέσα.
